*ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ***********************

ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲﺩﺍﺷﺘﻴﻢﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻴﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻴﻢﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﮐﺴﻲﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ...ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲﺁﻳﺪ!!ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺩﻝ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻟﻪﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺯﺑﺎﻥﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ...ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻪ

دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

zendegi ham chon badkonaki ast dar dastane koudaki. Ke hamishe tarse az tarkidane an lezate dashtanash ra az bein mibarad