ภาษาไทยลืมรหัสผ่าน: รหัสสมาชิก | รหัสผ่าน
Revolt92 My guestbook (255) Sign guestbook
#اندوه که خورشید شدی تنگ غروب*افسوس که مهتاب شدی وقت سحر*گفتی چو خورشید زنم سوی تو پر*چون ماه شبی میکنم از پنجره سر*راز این گفته فقط باد صبا می داند*دارمت دوست به قدری که خدا می داند*
*زندگی عشق است.عشق افسانه نیست.آن که عشق را آفرید دیوانه نیست.عشق آن نیست که کنارش باشی.عشق آن است که به یادش باشی.*
(هنوزم انتظارو انتظار است*هنوزم دل به سینه بی قرار است* هنوزم خواب می بینم به شبها*همان مردی که بر اسبی سوار است*همان مردی که آید جمعه روزی*واین پایان خوب انتظار است.
(من آن مجنون تنهای غریبم که ازسهم دو دستت بی نصیبم به دل گفتم که روزی خواهی آمد ودل می داند او رامی فریبم
)ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ، ﻏﺼﻪ ﭼﺮﺍ ؟! ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺑﻨﮕﺮ ، ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ، ﺑﻌﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﮔﺮﻡ ﻭﺁﺑﻲ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯﻣﻬﺮ ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﺩ ! ﻳﺎ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﺭﺍ ﮐﻪ،ﺩﻟﺶ ﺍﺯﺳﺮﺩﻱ ﺷﺐ ﻫﺎﻱ ﺧﺰﺍﻥ ﻧﻪ ﺷﮑﺴﺖﻭ ﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ ! ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﻭﻧﻔﺴﻲ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﻭﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻬﺎﺭ ،ﺩﺷﺘﻲ ﺍﺯ ﻳﺎﺱ ﺳﭙﻴﺪ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻫﺎﻣﺎﻥ ﺭﻳﺨﺖ ، ﺗﺎﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ، ﭘﺮ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱﺧﺪﺍﺳﺖ ! ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﭼﺮﺍ !؟! ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ، ﺁﺭﺯﻭﻳﻢ ، ﻫﻤﻪﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺗﻮﺳﺖ ! ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ! ﺩﻝ ﺑﻪ ﻏﻢﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻳﺎﺱ ﺳﺨﻦ ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎﺭﺁﻥﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ... ﻣﺎﻩ ﻣﻦ !ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ، ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﻱ، ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺭﻳﺪ ﻳﺎ ﺩﻝ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻱ ﺍﺕ ، ﺍﺯ ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩﻋﺸﻖ ، ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺖﺑﻪ ﺧﺪﺍ ، ﭼﺘﺮ ﺷﺎﺩﻱ ﻭﺍ ﮐﻦ ﻭﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﺩﻝﺧﻮﺩ ،ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ، ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ! ﺍﻭﻫﻤﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭ ﺗﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺐ،ﺭﺍﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ... ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻧﻲﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻡ ، ﻏﺮﻕ ﺷﺎﺩﻱ ﺑﺎﺷﺪ .... ﻣﺎﻩﻣﻦ ! ﻏﺼﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺴﺖ ! ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﺎﺷﺪ !ﻣﻌﻨﻲ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ، ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺳﺖ ...!ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻏﺼﻪ ﻭ ﻏﻢ ، ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﺩﻱ ﻭﺷﻮﺭ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ ﻭ ﭼﻪ ﻧﻪ ! ﻣﻴﻮﻩ ﻳﮏﺑﺎﻏﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﭽﻴﻦ ...ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻣﺒﺮ، ﭘﺸﺖ ﻫﺮﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ، ﺳﺒﺰﻩﺯﺍﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺴﻲﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪ ، ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ، ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ﻭﭼﺮﺍ ﻏﺼﻪ ؟ ﭼﺮﺍ !؟
يک شاخه رز سفيد تقديم توباد رقصيدن شاخه بيد تقديم توباد تنها دل ساده ايست دارايي ما آن هم شب عيد تقديم توباد
ﻋـﯿــــﺪ ﯾﻌﻨــﯽ: ﭘﯿﭽﺶ ﺩﺳﺖﻧﻮﺍﺯﺷﮕﺮ ﯾﺎﺱ ﺩﻭﺭِ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺳﭙﯿﺪﺍﺭ ﺑﻠﻨﺪﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺷﺎﺭﻧﺪ.... ﺍﺯ ﺧﺮﯾﺪﻟﺒﺨﻨﺪ! ﺭﻗﺺ ﯾﮏ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﭘﺮﻣﻬﺮﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮﺵ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﯼ ﺍﻓﮑﺎﺭﻗﺪﯾﻢ... ﻣﺴﺘﯽ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﯼ ﺷﺐﺑﻮﻫﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻧﺠﯿﺐ ﮔﻠﻬﺎ ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺐﮐﺒﻮﺗﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻧﻮ... ﺑﺮﻕﺯﯾﺒﺎﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ... ﻭﺯﺵ ﻋﻄﺮ ﺍﻗﺎﻗﯽ ﺑﺎﺑﺎﺩ.... ﮔﺮﺩﺵ ﺷﺎﭘﺮﮐﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ... ﻫﻤﻬﻤﻪ...ﻋﺸﻖ.... ﺻﻔﺎ... ﺭﻧﮓ ﻭ ﺻﺪﺍ...ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼﺧﺪﺍ
ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻌﻠّﻰ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺩﺭ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡﺭﺳﯿﺪﻡ. ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﻣﻌﻠّﻰ ﺁﯾﺎ ﺍﺯﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﯿﺰﻯ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻰ ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﯿﺮ، ﻟﯿﮑﻦﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻪﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﮔﺮﺍﻣﯿﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻭﻗﺎﯾﻌﻰ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ: “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﻫﻤﺎﻥﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩﻣﯿﺜﺎﻕ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﺷﺮﯾﮏ ﻗﺎﯾﻞ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺴﻰﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﮑﻨﻨﺪ؛ ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ.“ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﯿﻦﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ؛ ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯﺭﻭﺷﻨﺎﯾﻰ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﺍﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ”ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻮﺡ ﺑﺮ”ﺟﻮﺩﻯ”ﻧﺸﺴﺖ؛ ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰﺍﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ؛ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺷﺮﮎ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰﺍﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺍﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪﻫﺒﻮﻁ ﻧﻤﻮﺩ؛ ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﭘﯿﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰﺍﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﻰ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺖﻫﺎﻯ ﻗﺮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦﺭﯾﺨﺖ؛ ﯾﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺮﺍﺳﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﮎﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﻫﺎﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ”ﻏﺪﯾﺮ ﺧﻢ” ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﯿﺮﻣﺆﻣﻨﯿﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ؛ ﯾﻌﻨﻰﺭﻭﺯ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻻﯾﺖ ﺍﺳﺖ. “ﻧﻮﺭﻭﺯ” ﻫﻤﺎﻥﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ،ﻇﻬﻮﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻋﺪﺍﻟﺖﭘﯿﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﺪﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:ﻧﻮﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺝ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﺯﯾﺮﺍ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯾﺪ ﻭ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﻪﺩﺍﺷﺘﻨﺪ*ﻋﯿﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﮎ
* * *ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ﻭ ﻓﺮﺥ ﺟﺸﻦﻧﻮﺭﻭﺯﯼﻧﺼﯿﺐ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
-----------------ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻱ ﮔﻠﻪ ﺍﻱﻧﻴﺴﺖﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭﻟﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻱﻧﻴﺴﺖﮔﻔﺘﻢ ﻛﻤﻲ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻛﻦ ﺑﻪﻣﻦﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﻴﺴﺖﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﺠﺐ ﻋﺎﺩﺕ ﺧﻮﺑﻴﻪ ﻭﻟﻲ ﺣﻴﻒ ﺗﻮﺭﻓﺘﻲﻭ ﺩﮔﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﻴﺴﺖﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺁﻥﻭﻗﺖﺭﻓﺘﻲ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﻴﺴﺖ---------------------------------ﻳﺎﺩﺕ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺨﻴﺮﺑﻬﺘﺮﻳﻨﻢ ﺧﻮﺑﻲ؟ﺧﺒﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﺯ ﺗﻮ ؟ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪﻛﻪ ﺑﺪﻭﻧﻲ ﺑﻲ ﺗﻮﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖﻣﻲ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ ؟ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﻨﻢ ﻫﻤﺪﻝﺩﻝ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖﮔﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻟﻲﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﻳﻜﻲ ﻋﺎﺷﻖﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ-------
ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﻬﺎﺭﮔﻞ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎﺑﯿﺪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭﺍﺭﭼﻮ ﺁﻏﻮﺵ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺑﺨﺖﮔﺸﻮﺩﻩ ﺭﺥ ﻭ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺩﺭﺧﺖﮔﻞ ﺍﻓﺸﺎﻧﯽ ﺍﺭﻏﻮﺍﻥﻧﻮﯾﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺟﻬﺎﻥﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﯽﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﯽﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﯼ ﺍﯾﻤﻨﯽﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻡ ﺯﻧﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﮎﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮎﻫﻤﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺳﭙﺎﺭﻧﻮﺍﯾﯽ ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮓ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺁﺭﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﻬﺎﺭﺑﻮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﯼ ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻮﯼ ﺧﺎﮎﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺴﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﺎﮎﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﯿﺪﻋﻄﺮ ﻧﺮﮔﺲ ﺭﻗﺺ ﺑﺎﺩﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﺷﻮﻕ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﺧﻠﻮﺕ ﮔﺮﻡ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎﯼ ﻣﺴﺖﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺍﯾﻨﮏ ﺑﻬﺎﺭﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﺖ ﻫﺎﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﻫﺎﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎﺯﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯿﺨﮏ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﺯﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻓــﺘـﺎﺏﺍﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺟﺎﻣﻪ ﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻡﺑﺎﺩﻩ ﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺷﯽ ﺯ ﺟﺎﻡﻧﻘﻞ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖﺟﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻬﯽ ﺳﺖﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻧﺮﻗﺼﯽ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻢ ﻧﺴﺎﺯﺩ ﺁﻓﺘﺎﺏﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺭﮔﺮ ﻧﮑﻮﺑﯽ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮓﻫﻔﺖ ﺭﻧﮕﺶ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺭﻧﮓ
)love is... ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻣﮏﻣﯿﺮﺳﺪ ﻧﯿﮏ ﺑﻬﺎﺭ...... ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺭﻭﺯ ﮔﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﺘﻬﺎﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﻭﺳﺒﺰﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺵﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯ ﻭﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺍﻏﺎﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺴﺮﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻘﺪﯾﻢﺗﻮ ﺑﺎﺩ ﺍﻭﺍﯼ ﺧﻮﺵ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺗﻮﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﯾﯿﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﺍﻥﻟﺤﻈﻪ ﻫﺰﺍﺭﺑﺎﺭ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺗﻮﺑﺎﺩ
ﻃﻮﻣﺎﺭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺷﺪﻩﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥﺷﺪﻩﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﻔﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﮔﺮ ﺭﺳﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﯽﮐﺴﯽﺍﻏﺎﺯ ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺯﮔﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﻔﺲ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩﻭﻗﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺪ ﺳﺤﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺗﻮﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺍﻕ ﻏﻢ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥﺷﺪﻩﺷﻌﺮﯼ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺩﮔﺮ ﺟﺰ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱﺗﻮﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﯾﺮﺍﻥﺷﺪﻩﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻐﻀﯽ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﺣﺮﻓﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﻫﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥﺷﺪﻩ* * *ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪﺗﻤﺎﻡ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﻣﻦﮐﻪ ﺑﻐﺾ ﺍﺷﻨﺎﯼ ﺍﺳﻤﺎﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﻬﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﻣﺮﺍ ﺟﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﺰﻡﻭ ﺍﻫﻨﮓ ﻏﺰﻝ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪﭼﻨﺎﻥ ﺩﻕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼﺗﻨﻬﺎﯾﯽﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﺯﺗﻮ ﺭﻭﯾﻰﭼﻪ ﺯﯾﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻢﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﯾﻰ؟!ﺑﻪ ﮐﺴﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﻨﻤﻮﺩﻩﯾﻰ ﻭ ﺑﯿﻨﻢﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻰ، ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮﯾﻰ!ﻏﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻫﻤﻪﻣﺴﺘﻌﺪ ﻗﺘﻠﻢﺗﻮ ﺑِﺒُﺮ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺗﻦِ ﻣﻦ، ﺑِﺒَﺮ ﺍﺯﻣﯿﺎﻧﻪ، ﮔﻮﯾﻰ!ﺑﻪ ﺭﻩ ﺗﻮ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻢ، ﺯ ﻏﻢ ﺗﻮﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﻮﯾﻢﺷﺪﻩﺍﻡ ﺯ ﻧﺎﻟﻪ، ﻧﺎﻟﻰ، ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺯﻣﻮﯾﻪ، ﻣﻮﯾﻰﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺪﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺏﺑﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭ، ﭼﻨﮕﻰﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺷﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﺰﻧﻢﺑﻪ ﺗﺎﺭ ﻣﻮﯾﻰ!ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺑﺪ ﺳﻮﻯ ﺁﺏ،ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻣﻰ؟ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻡ ﺟﻮﯾﺪ ﺯ ﻟﺐ ﺗﻮ،ﮐﺎﻣﺠﻮﯾﻰ؟ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺣّﻢ، ﺩﻣﻰ ﺍﻯﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ!ﻣﻦ ﺧﺸﮏ ﻟﺐ ﻫﻢ ﺁﺧﺮ ﺯ ﺗﻮ ﺗَﺮﮐﻨﻢ ﮔﻠﻮﯾﻰ؟!ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ، ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻯﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ!ﺳﺮ ﺧُﻢّ ﻣﻰ ﺳﻼﻣﺖ، ﺷﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮﺳﺒﻮﯾﻰﻫﻤﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﺗﻔﺮّﺝ، ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺭﻭﻧﺪﻭ ﺻﺤﺮﺍﺗﻮ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﻪ، ﺑﻨﺸﯿﻦﮐﻨﺎﺭ ﺟﻮﯾﻰ!ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺭﻩ ﺩﻫﻨﺪﻡ، ﮐﻪ ﮔﻠﻰ ﺑﻪﮐﺎﻡ ﺑﻮﯾﻢﻧﻪ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺷﻨﻮﻡ ﺑﻪﮐﺎﻡ، ﺑﻮﯾﻰﺯ ﭼﻪ ﺷﯿﺦ ﭘﺎﮐﺪﺍﻣﻦ، ﺳﻮﻯﻣﺴﺠﺪﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؟!ﺭﺥ ﺷﯿﺦ ﻭ ﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻰ، ﺳﺮ ﻣﺎﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﯾﻰﺑﻨﻤﻮﺩﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺭﻭﺯﻡ، ﺳﺘﻢ ﺳﯿﺎﻩﭼﺸﻤﻰﺑﻨﻤﻮﺩﻩ ﻣﻮ ﺳﭙﯿﺪﻡ، ﺻﻨﻢﺳﭙﯿﺪﺭﻭﯾﻰ!ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯِ )ﺭﺿﻮﺍﻧﻰِ(ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﻣﺴﮑﯿﻦﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭﺕ، ﺍﻣﯿﺪﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪﻫﯿﭻ ﺳﻮﯾﻰ"ﻓﺼﯿﺢ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥﺷﯿﺮﺍﺯﻯ" )ﺭﺿﻮﺍﻧﻰ
)( ﺑﯽ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢ ﺻﯿﺪﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ، ﺗﻮ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ... ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼﺍﺷﮏ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ... ﺗﻮ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻﻧﯿﻮﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﯽ، ﭼﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮔﻮﺋﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﺋﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ، ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻬﺮﻏﺮﯾﺒﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺮ ﻧﺨﯿﺰﺩ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﻏﮏ ﭘﺮﺑﺴﺘﻪ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﺗﻮﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡ ﮔﺮ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺯﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺴﺘﯿﺰﻡ ﻣﻦ ﻭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪﺟﺪﺍﯾﯽ ... ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺭﺩﺟﺪﺍﯾﯽ ..... ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ
)ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﻳﻨﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ:ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩﻫﻨﺪﺳﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ﮔﻔﺖ:ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻱ ﮐﻪ ﺣﻮﻝ ﻧﻘﻄﻪ ﻱ ﻗﻠﺐﺟﻮﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻥﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ…: ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﺴﻠﻪﻗﻠﺐ ﺟﻮﺍﻥ. ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ:ﻫﻤﭙﺎﻱ love ﺍﺳﺖ . ﺍﺯﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ﮔﻔﺖ : ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻠﻮﻡﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ : ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎﻋﻨﺼﺮﻱ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﮐﺴﻴﮋﻥ ﻣﻲﺳﻮﺯﺩ. ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﻳﺎﺿﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻋﺸﻖﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ : ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺪﺩﻱ ﻫﺴﺖﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ
